Medycyna osteopatyczna jest filozofią, nauką i sztuką. W leczeniu uwzględnia jedność ciała, wiedzę o jego możliwościach samoregulacyjnych, a także wzajemnych powiązaniach pomiędzy strukturami a funkcjami. W myśl tej filozofii choroba rozpoczyna się, gdy naturalna zdolność organizmu do zwalczania szkodliwych wpływów środowiska i stresów życia codziennego zostaje osłabiona.
Poprzez holistyczne podejście do człowieka umożliwia trafne odnajdowanie przyczyny choroby, a także stymulowanie organizmu do powrotu do zdrowia. Powoduje usunięcie barier, które uniemożliwiają prawidłowe funkcjonowanie organizmu. Osteopatia dostrzega wiele czynników upośledzających naturalne zdolności regeneracyjne. Często tymi czynnikami są lokalne zakłócenia tkankowe lub zmiany układu mięśniowo-szkieletowego.
Osteopata bazuje na szerokiej wiedzy medycznej, zwłaszcza anatomii i fizjologii. W praktyce to ugruntowany system diagnostyczny, posługujący się technikami manualnymi, które koncentrują się na zależnościach pomiędzy konkretnymi elementami ciała i funkcjami które pełnią. Rozwiązuje wiele problemów dotyczących zaburzeń w układzie nerwowym, mięśniowym, powięziowym, krwionośnym, szkieletowym.
Osteopatia narodziła się w Stanach Zjednoczonych ponad sto lat temu. Jej twórcą jest lekarz Andrew Taylor Stil. Zakładał, że najlepszego lekarza każdy z nas nosi w sobie i zamiast ingerować w organizm z zewnątrz sztucznymi środkami farmaceutycznymi, wystarczy pobudzić i wspomóc procesy samoregulacji.
